Tussen wal en schip zit een gat in de markt (woensdag 27 oktober 2021).
De COVID-19 crisis nog niet voorbij.
Ik was al een tijdlang volledig gevaccineerd (voor zolang de
twee prikken nog werken overigens) toen ik op een ochtend bij het opstaan rond
05:00 merkte dat ik wat meer kuchte en een verdachte spike in mijn
lichaamstemperatuur waarnam. Ik was al een aantal weken bezig met werken op
kantoor en had al die tijd ook met het OV gereisd. Om niet enig risico te lopen
besloot ik om die dag weer thuis te werken en even contact op te nemen met de
GGD om te kijken of ik een testafspraak kon regelen. En toen begon een telefonische
Odyssee…
Ik ben een wandelaar zonder enig ander vervoermiddel dan de
benenwagen en ik zou nooit passagier willen of kunnen zijn in enig vehicle
waarvan ik zelf de bestuurder ben. Tenzij ik eventueel graag het subject van
vermaak in enig bananasplit-slapstickachtig programma zou willen zijn, hetgeen
beslist niet het geval is. Zou ik naar
Roosendaal gaan om me te laten testen, dan ben ik 2,5 uur onderweg. Voor Breda
zou de wandeltijd zelfs 3,5 uur zijn! Dat is redelijkerwijs niet te doen.
Vorig jaar had ik voor het testen gelukkig niet zoveel
problemen. De eerste keer kwamen twee dames van de GGD bij mij aan huis en de
tweede keer kon ik lopen naar de teststraat, toen die nog even in Etten-Leur
open was op slechts 20 minuten afstand. Maar helaas is die nu gesloten en is
die weg letterlijk doodlopend.
Maar ik zat dus met eventuele symptomen en ik wilde mijn
collega’s en mensen die ik tijdens mijn forens tegenkom niet blootstellen aan
enig gevaar die van mijn persoon uit zou kunnen komen. En vanzelfsprekend zijn
taxi en OV verboden bij serieuze verdenkingen. Nog altijd. Familie en vrienden
die mij zouden kunnen vervoeren, mochten ze heel toevallig beschikbaar zijn,
wil ik sowieso niet het risico laten lopen. Al zijn die natuurlijk ook zo
verstandig dat ze net als ik gevaccineerd zijn.
Eerst dus bellen met de GGD West-Brabant. Situatie
uitgelegd. Erkenning dat ik vorig jaar aan huis was getest. Verklaring dat
alleen bedlegerige mensen e.d. voor thuisbezoek in aanmerking kwamen. Heb ik
alle begrip voor. De capaciteit is helaas teruggedraaid. Goed teken voor het
verloop van de pandemie, maar zelf had ik er niets aan op dit moment.
Dan verder maar even op internet kijken of er andere
mogelijkheden waren. En warempel, die waren er! Maar ik wilde toch meer zekerheid.
Ik wilde weten of er in de buurt toch niet iets of iemand was die goede raad
kon geven.
Ik belde de huisartsenpraktijk om te kijken of die een goed
adres wisten, maar helaas, ze wisten van geen organisatie anders dan de GGD die
ook aan huis kwam.
Vervolgens probeerde ik andere instanties om raad te vragen:
De TWB, geweldig mooie mensen! De TWB wist te melden dat zij wel ook aan huis
kwamen bij mensen om ze te testen, maar dan natuurlijk alleen courante cliënten.
Snap ik. Heb ik alle begrip voor. Maar ze kenden ook niemand anders die dat
deed.
Dan maar een andere belangrijke speler in de zorgmarkt: het
Klantbureau van Groenhuysen. Groenhuysen zijn ook kanjers! Daar hadden ze echter
ook geen enkel idee van hoe en wat mij zou kunnen helpen.
Dus, terug naar mijn grote internetzoektocht naar een
testmogelijkheid aan huis!
Ik kwam twee serieuze kandidaten tegen die ik aan de tand
voelde. De ene opereerde vanuit een gebied in de buurt van Schiphol en de
andere zat in Eindhoven. Wegens het feit dat ook natuurlijk reiskosten in
rekening werden gebracht koos ik voor Eindhoven natuurlijk. Bovendien ook
Brabanders!
Ik kon een afspraak maken en nog dezelfde dag kwam een jonge
man bij mij langs om de test af te nemen. Hij beloofde dat ik rond middernacht
die dag nog een mailtje kon ontvangen met de uitslag. Die natuurlijk positief
of negatief kon zijn. Een PDF met een certificaat zou als bijlage worden meegestuurd.
Bij positief zou ook de GGD worden ingelicht en bij negatief alleen ik. Wel
even afrekenen natuurlijk. Per PIN. Eventjes 338,80 Euro betaald, maar dan ben je
ook echt getest.
Getest en wel, en in afwachting van de uitslag ging ik rond
23:00 uur slapen. Ik droomde in het midden van de nacht nog dat ik een
negatieve uitslag kreeg en het was wachten tot de ochtend. Dan zou ik mijn
mailbox controleren om te kijken of de droom uitkwam.
Dus, wij zijn er dus nog lang niet. Maar ik denk dat we aan
het einde van het begin van het einde zitten voor wat betreft de acuutheid van
deze pandemie. Ik verwacht dat de vaccinaties even periodiek zullen worden als
de jaarlijkse griepspuit waar ik natuurlijk ook aan mee doe.
Draag ik de genoemde instanties kwaad bloed toe? In genen dele! Daar werken allemaal mooie, goede en deskundige mensen. Ik hou van ze.
Is er een hiaat in de zorg in West-Brabant? Jazeker! Het doet me denken aan een
volleybalteam waarbij de middelste twee spelers van het zestal ontbreken in
sommige situaties. Er is een grote ruimte tussen wal en schip, als men op zich
niet aan bed gebonden is, en toch niet beschikt over mogelijkheden om een test naar
je toe te halen of naar een test te komen. Bij een grote ruimte tussen wal en
schip (of geografisch gezien in mijn geval tussen Roosendaal en Breda, als je
het letterlijk neemt), dan is er sprake van een gat. En gelukkig overlapte dat
gat in mijn geval met een gat in de markt waar bedrijven zijn ingesprongen die
mensen toch kunnen helpen en waar ik gebruik van heb kunnen maken.
Al met al was het vinden van een testmogelijkheid toch een
redelijke tour de force die enkele uren in beslag nam en mijn geduld danig op
de proef stelde. Al is geduld wel mijn persoonlijke superkracht. Het zou goed
zijn als dit soort kwesties directer en makkelijker op te lossen waren en de
diverse instanties beter op de hoogte waren van de diverse mogelijkheden.
De volgende ochtend stond ik rond 05;00 weer op. Nog steeds
bepaalde verschijnselen, maar als iemand met chronische allergieën heb ik die
al tientallen jaren, ver voor COVID, al.
De mail was binnen.
De uitlag was negatief! Mijn droom van de tussenliggende nacht was voor de
verandering profetisch gebleken.
Wouter Valentijn, solitair wandelaar.
